Integracja sensoryczna - co to jest?
Dr Ayres (twórczyni metody SI) definiuje integrację sensoryczną jako proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do naszego organizmu wrażeń, tak by mogły być wykorzystane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu.
W każdej chwili nasz mózg bombardowany jest niezliczoną ilością bodźców płynących z oczu, uszu, nosa, skóry, mięśni, ścięgien i stawów, a także ze zmysłu przedsionkowego - czujnika siły grawitacji znajdującego się w błędniku, który rejestruje wrażenie ruchu naszego ciała. Mózg musi sobie poradzić z napływającymi informacjami - przyjąć je, przetworzyć i odpowiednio zareagować. Jeśli nie potrafi odebrać sygnału z któregoś ze zmysłów albo go źle zinterpretuje - nie potrafimy właściwie zadziałać w określonej sytuacji.
Metoda integracji sensorycznej to, najogólniej mówiąc, system ćwiczeń, które mają nauczyć mózg właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne. Terapia określana jest jako terapia naukowej zabawy. Dziecko wykonuje ćwiczenia i zabawy ruchowe, które poprawiają jakość odbierania, przesyłania i organizowania bodźców, czyli ogólnie jakość funkcjonowania systemów sensorycznych.
Dla kogo?
Ze względu na szczególne potrzeby rozwojowe i terapeutyczne metoda IS wykorzystywana jest w pracy z dziećmi:
- ze specyficznymi trudnościami szkolnymi takimi jak: dysleksja, dysgrafia, słaba koncentracja uwagi,
- z ADHD,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- autystycznymi,
- cierpiącymi na schorzenia o podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Retta, Williamsa, Turnera, Kinefertera),
- niedowidzącymi i niedosłyszącymi,
- z upośledzeniem umysłowym.
Podczas sesji terapeutycznej wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt. Są to m.in.: piłki rehabilitacyjne Bobathów, deskorolki, równoważnie, sprzęt podwieszany - wałek, hamak, huśtawka tarczowa, platforma terapeutyczna, a także drobny sprzęt rehabilitacyjny typu: piłki, szczotki, obciążniki, rozmaite faktury materiałów.
